Toon Peters (1955) is al bijna dertig jaar senior docent chemie in het HBO en neemt de lezer mee in de wereld van de civiele rechtspraak.
Het regressief redeneren door de rechtspraak gaat vaak gepaard met een selectieve selectie uit de aangedragen stellingen en bewijsmiddelen in het uiteindelijke vonnis. De stellingen en de bewijzen die de rechters niet van pas komen worden dan opzettelijk buiten het vonnis gehouden.
De vele open normen in het civiele recht vormen echter een ware snoepwinkel voor de rechter of officier van justitie die het recht naar eigen goeddunken wenst te manipuleren. Geen haan die daar naar kraait. Buitenstaanders en de media - die uiteraard geen kennis hebben van het complete procesdossier - kunnen de echte motivering in het geheel niet op juistheid of volledigheid controleren en doen vaak het zwijgen er dan maar toe. De media in Nederland heeft vooral of uitsluitend aandacht voor rechterlijke dwalingen in het strafrecht. Dat het loont om rechters op het verkeerde been te zetten zal in dit boek genoegzaam worden aangetoond.
Rechterlijke dwalingen zijn soms onbewust gemaakte fouten, maar niet zelden bewuste ”dwalingen” en daarmee feitelijk rechterlijk bedrog van rechtzoekenden.