Jeroen Dirk Rook werd geboren te Utrecht op 24 juni 1969. Als kleine jongen groeide hij op als goedmoedige blonde jongen in het kleine plaatsje De Meern, vlakbij Utrecht. Op zijn vijfde verhuisde hij naar het onbezorgde Baarn, waar hij het grootste deel van zijn jeugd doorbracht. Hij deed aan tennis, hardlopen en hield van lezen en wintersport. Van alle eigenschappen, die Jeroen bezat, was goedmoedigheid met de daarbij behorende naïviteit wel een van de belangrijkste, die Jeroen gevormd hebben.
Als kind was hij niet erg populair bij zijn klasgenoten, maar doordat hij toch altijd een groepje om zich heen wist te verzamelen, wist hij te overleven en behaalde hij in zes jaar zijn VWO-diploma. In die periode was Jeroen vrijwel altijd verliefd op meisjes die hij nooit kon krijgen.
Als tiener schreef hij vele gedichten en verhalen, iets waar hij in de rest van zijn leven nooit mee stopte. Als gevolg van het feit dat hij naast de passie die hij had voor lezen en literatuur, ook nog een passie had voor de nieuwste techniek, ging Jeroen als onschuldig “Kijk” lezend jochie van net achttien jaar aan de TU in Delft studeren, maar dat bleek geen succes. Zowel de diverse verliefdheden als zijn gebrek aan discipline in deze, gooiden roet in het eten.
Na wat omzwervingen als hondenbelastinginspecteur en hotelportier, werd hij rond zijn drieëntwintigste levensjaar, cameraman voor de televisie, een beroep dat, gezien de noodzaak tot het hebben van creativiteit, een deel van zijn passies invulde. Er bleef echter dat ene stukje, dat wilde dichten en schrijven.
In 2018 gaf Jeroen zijn eerste prozawerk bij Boekscout uit. Het was de verhalenbundel: “Uit de zwartlederen koffer”.
Er volgt nog de verhalenbundel: ”In de gietijzeren vuurkorf”.
In gedachten was er ook een nieuw kindje geboren dat moest leiden tot Jeroens eerste roman. Dit werk mag zijn geboorte vinden onder begeleiding van de kundige en liefdevolle handen van Angélique Kersten bij Uitgeverij aquaZZ (sept. 2020).
Als kind was hij niet erg populair bij zijn klasgenoten, maar doordat hij toch altijd een groepje om zich heen wist te verzamelen, wist hij te overleven en behaalde hij in zes jaar zijn VWO-diploma. In die periode was Jeroen vrijwel altijd verliefd op meisjes die hij nooit kon krijgen.
Als tiener schreef hij vele gedichten en verhalen, iets waar hij in de rest van zijn leven nooit mee stopte. Als gevolg van het feit dat hij naast de passie die hij had voor lezen en literatuur, ook nog een passie had voor de nieuwste techniek, ging Jeroen als onschuldig “Kijk” lezend jochie van net achttien jaar aan de TU in Delft studeren, maar dat bleek geen succes. Zowel de diverse verliefdheden als zijn gebrek aan discipline in deze, gooiden roet in het eten.
Na wat omzwervingen als hondenbelastinginspecteur en hotelportier, werd hij rond zijn drieëntwintigste levensjaar, cameraman voor de televisie, een beroep dat, gezien de noodzaak tot het hebben van creativiteit, een deel van zijn passies invulde. Er bleef echter dat ene stukje, dat wilde dichten en schrijven.
In 2018 gaf Jeroen zijn eerste prozawerk bij Boekscout uit. Het was de verhalenbundel: “Uit de zwartlederen koffer”.
Er volgt nog de verhalenbundel: ”In de gietijzeren vuurkorf”.
In gedachten was er ook een nieuw kindje geboren dat moest leiden tot Jeroens eerste roman. Dit werk mag zijn geboorte vinden onder begeleiding van de kundige en liefdevolle handen van Angélique Kersten bij Uitgeverij aquaZZ (sept. 2020).
Bezig met laden...
